KALDIRIMLAR

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;

Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.

Yolumun karanlığa saplanan noktasında,

Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;

Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.

İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık.

Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.

İçimde damla damla bir korku birikiyor;

Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...

Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;

Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler.

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;

Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.

Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;

Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;

Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!

Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;

Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!

Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin;

İki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.

Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin;

Yolumun zafer takı, gölgeden taş kemerler.

Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;

Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!

Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;

Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya;

Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.

Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir kuyuya,

Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi..

SAKARYA TÜRKÜSÜ

İnsan bu, su misali, kıvrım kıvrım akar ya:

Bir yanda akan benim, öbür yanda Sakarya.

Su iner yokuÅŸlardan, hep basamak basamak;

Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.

Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir:

Oluklar çift, birinden nur akar, birinden kir.

Akışta demetlenmiş, büyük, küçük, kainat:

Şu çıkan buluta bak, bu inen suya inat!

Fakat Sakarya başka, yokuş mu çıkıyor ne?

Kurşundan bir yük binmiş, köpükten gövdesine:

Çatlıyor, yırtınıyor yokuşu sökmek için.

Hey Sakarya, kim demiş suya vurulmaz perçin?

Rabb'im isterse, sular büklüm büklüm burulur.

Sırtına Sakarya'nın, Türk tarihi vurulur.

Eyvah, eyvah, Sakarya'm, sana mı düştü bu yük?

Bu dâvâ hor, bu dâvâ öksüz, bu dâvâ büyük!..

Ne ağır imtihandır, başındaki Sakarya!

Binbir başlı kartalı nasıl taşır kanarya?

İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal;

Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal,

Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan:

Ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan!

Şimdi dövün Sakarya, dövünmek vakti bu ân;

Kehkeşanlara kaçmış eski güneşleri an!

Hani Yunus Emre ki, kıyında geziyordu?

Hani ardına çil çil kubbeler serpen ordu?

Nerede kardeşlerin, cömert Nil, yeşil Tuna?

Giden şanlı akıncı, ne gün döner yurduna?

Mermerlerin nabzında hâlâ çarpar mı tekbir?

Bulur mu deli rüzgâr o sedayı: Allah bir!

Bütün bunlar sendedir, bu girift bilmeceler;

Sakarya, kandillere katran döktü geceler.

Vicdan azabına eş kayna kayna Sakarya.

Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!

İnsan üç beş damla kan, ırmak üç beş damla su:

Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu.

Geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek:

Siz, hayat süren leşler, sizi kim diriltecek?

Kafdağını assalar, belki çeker de bir kıl!

Bu ifritten sualin, kılını çekmez akıl!

Sakarya, saf çocuğu, mâsum Anadolu'nun,

Divanesi ikimiz kaldık Allah yolunun!

Sen ve ben, gözyaşıyle ıslanmış hamurdanız;

Rengimize baksınlar, kandan ve çamurdanız!

Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader;

Aldırma, böyle gelmiş, bu dünya böyle gider!

Bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz:

Sen kıvrıl, ben gideyim, Son Peygamber kılavuz!

Yol onun, varlık onun, gerisi hep angarya:

Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk, Sakarya!

SERSERÄ°

Yeryüzünde yalnız benim serseri

Yeryüzünde yalnız ben derbederim.

Herkesin dünyada varsa bir yeri

Ben de bütün dünya benimdir derim.

Yıllarca gezdirdim hoyrat başımı

Aradım bir ömür, arkadaşımı.

Ölsem dikecek yok mezar taşımı

Halime ben bile lanet ederim.

Gönlüm ne dertlidir, ne de bahtiyar

Ne kendisine yâr, ne kimseye yâr.

Bir rüya uğrunda ben diyar diyar

Gölgemin peşinden yürür giderim.

AYNALAR YOLUMU KESTÄ°

Aynalar, bakmayın yüzüme dik dik

İşte yakalandık, kelepçelendik

Çıktınız umulmaz anda karşıma

Başımın tokmağı indi başıma

Suratımda her suç bir ayrı imza

Benmişim kendime en büyük ceza

Ey dipsiz berraklık, ulvi mahkeme

Acı, hapsettiğin sefil gölgeme

Nur topu günlerin kanına girdim

Kutsi emaneti yedim, bitirdim

Doğmaz güneşlere bağlandı vade

Dişlerinde, köpek nefsin, irade

Günah, günah, hasad yerinde demet

Merhamet, suçumdan aşkın merhamet

Olur mu, dünyaya indirsem kepenk

Gözyaşı döksem, Nuh tufanına denk

Çıkamam, aynalar, aynalar zindan

Bakamam, aynada, aynada vicdan

Beni beklemeyin, o bir hevesti

Gelemem, aynalar yolumu kesti

GURBET

Dağda dolaşırken yakma kandili

Fersiz gözlerimi dağlama gurbet.

Ne söylemez, akan suların dili

Sessizlik içinde çağlama gurbet.

Titrek parmağınla tutup tığını

Alnıma işleme kırışığını.

Duvarda, emerek mum ışığını

Bir veremli rengi baÄŸlama gurbet.

Gül büyütenlere mahsus hevesle

Renk renk dertlerimi gözümde besle.

Yalnız, annem gibi o ılık sesle

İçimde dövünüp ağlama gurbet.

ZÄ°NDANDAN MEHMEDE MEKTUP

Zindanda iki hece.Mehmed'im lafta!

Baba katiliyle baban bir safta!

Bir de geri adam,boynunda yafta...

Halimi düşünüp yanma Mehmed'im!

Kavuşmak mi?..Belki ..Daha ölmedim!

Avlu... Bir uzun yol... Tuğla döşeli,

Kırmızı tuğlalar altı köşeli.

Bu yol da tutuktur hapse düşeli...

Git ve gel... Yüz adım...Bin yıllık konak

Ne ayak dayanır buna ,ne tırnak!

Bir alem ki, gökler boru içinde.

Akıl almazların zoru içinde

Üstüste sorular soru içinde.

Düşün mü,konuş mu, sus mu ,unut mu?

Buradan insan mı çıkar,tabut mu?

Bir idamlık Ali vardı,asıldı

Kaydını düştüler,mühür basıldı.

Geçti gitti,birkaç günlük fasıldı

Ondan kalan,boynu bükük ve sefil;

Bahçeye diktiği üç beş karanfil...

Müdür bey dert dinler,bugün"maruzat"!

Çatık kaş...Hükumet dedikleri zat...

Beni Allah tutmuÅŸ kim eder azat?

Anlamaz;yazısız,pulsuz,dilekçem...

Anlamaz!ruhuma geçti bilekçem!

Saat beş dedi mi,bir yırtıcı zil

Sayım var, maltada hizaya dizil!

Tek yekun içinde yazıl ve çizil!

Insanlar zindanda birer kemmiyet;

Urbalarla kemik,mintanlarla et.

Somurtuş gibi bıçak,nara gibi tokat;

Zift dolu gözlerde karanlık kat kat...

Yalnız seccademin yönünde şefkat

Beni kimsecikler okÅŸamaz madem

Öp beni alnımdan,sen öp seccadem!

Çaycı getir ilaç kokulu çaydan!

Dakika düşelim,senelik paydan!

Zindanda dakika farksız aydan

Karıştır çayını zaman erisin

Kopuk kopuk,duman duman erisin!

Peykeler,duvara mihli peykeler

Duvarda,başlardan yağlı lekeler

Gömülmüş duvara,bas bas gölgeler...

Duvar,katil duvar yolumu biçtin

Kanla dolu sünger... Beynimi içtin

Sukut...Kıvrım kıvrım uzaklık uzar

Tek nokta seçemez dünyada nazar

Yerinde mi acep,ölü ve mezar?

Yeryüzü boşaldı habersiz miyiz?

Güneşe göç varda ,kalan biz miyiz?

Ses demir,su demir ve ekmek demir...

Ä°stersen demirde muhali kemir.

Ne gelir ki elden,kader bu,emir...

Garip pencerecik,küçük daracık;

Dünyaya kapalı,Allah'a açık

Dua,dua eller karıncalanmış;

Yıldızlar avuçta, gök parçalanmış

Gözyaşı bir tarla,hep yoncalanmış

Bir soluk,bir tütsü,bir uçan buğu

İplik ki incecik,örer boşluğu

Ana rahmi zahir ,ÅŸu bizim koÄŸuÅŸ

Karanlığında nur,yeniden doğuş....

Sesler duymaktayım;Davran ve boğuş!

Sen bir devsin,yükü ağırdır devin!

Kalk ayaÄŸa,dimdik doÄŸrul ve sevin!

Mehmed'im,sevinin ,başlar yüksekte!

Ölsek de sevinin,eve dönsek de!

Sanma bu tekerlek kalır tümsekte!

Yarın elbet bizim,elbet bizimdir!

Gün doğmuş ,gün batmış ,ebed bizimdir

ANNECİĞİM

Ak saçlı başını alıp eline,

Kara hülyalara dal anneciğim!

O titrek kalbini bahtın yeline,

Bir ince tüy gibi sal anneciğim!

Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,

Gecenin ardında yine gece var;

Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,

Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!

Gözlerinde aksi bir derin hiçin,

Kanadın yayılmış, çırpınmak için;

Bu kış yolculuk var, diyorsa için,

Beni de beraber al anneciÄŸim!...

CANIM Ä°STANBUL

Canım İstanbul

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar

Onu Ä°stanbul diye topraÄŸa kondurmuÅŸlar.

İçimde tüten bir şey, hava, renk, eda, iklim

O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.

Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur

Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.

Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale

Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.

İstanbul benim canım

Vatanım da vatanım

Ä°stanbul

Ä°stanbul...

Tarihin gözleri var, surlarda delik delik

Servi, endamlı servi, ahirete perdelik.

Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at

Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat.

Şahadet parmağıdır göğe doğru minare

Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?

Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet

BeyoÄŸlu tepinirken aÄŸlar Karacaahmet.

O manayı bul da bul

Ä°lle Ä°stanbul'da bul

Ä°stanbul

Ä°stanbul...

Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği

Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği.

Oynak sular yalının alt katına misafir

Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.

Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar

Perili ahÅŸap konak, koca bir ÅŸehir kadar.

Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?

Cumbalı odalarda inletir "Katibim"i

Kadını keskin bıçak

Taze kan gibi sıcak

Ä°stanbul

Ä°stanbul...

Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler

Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler.

Eyüp öksüz, Kadıkoy süslü, Moda kurumlu

Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.

Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından

Hâlâ çığlıklar gelir Topkapı sarayından.

Ana gibi yâr olmaz, İstanbul gibi diyar

Güleni şoyle dursun, ağlayanı bahtiyar.

Gecesi sümbül kokan

Türkçesi bülbül kokan

Ä°stanbul

Ä°stanbul...

AYNADAKÄ° HALÄ°ME

Akmayan yaşlarla sıcacık yüzün

Yavrum, bugün seni pek ölgün gördüm

Gözünde bir küçük noktadır hüzün

Neş'eni ne bugün, ne de dün gördüm

EÄŸri dallar gibi halsiz, yorgunsun

BirikmiÅŸ sulardan daha durgunsun

Görünmez bıçakla içten vurgunsun

Seni öz yurdunda bir sürgün gördüm

Geçti bir cenaze peşinde ömrün

Bilemem, vardığın neresi, bugün

Her gün yürüdüğün kadar yürüdün

Arkasından kendi ölünün, gördüm

SAÇLARIN

Saçların çırılçıplak omzundan aksın

Mermer üzerinden geçen su gibi.

İçinde bir ezgin his duyacaksın

Yaz vaktinin gündüz uykusu gibi

Saç tel tel, örtüler hep tül tül düşer

Gözünün değdiği yere gül düşer;

Sonunda sana da bir gönül düşer

Gönlümün şimdiki duygusu gibi.

Dillerde dökülüp sayılır saçın

Sıcak nefeslerde bayılır saçın

Bir tütsüdür, kalbe yayılır saçın

Kararan gözlerin buğusu gibi

AYDINLIK

Uyan yârim, uyan, söndü yıldızlar

Gün, karşı tepeden doğmak üzredir.

Her sabah güneşi seyreden kızlar

Mahmur gözlerini oğmak üzredir.

Uyan yârim, sesler geldi derinden

Karanlık oynadı, koptu yerinden.

İlk ışık, kapının eşiklerinden

Şimdi bir gölgeyi koğmak üzredir.

Sevgilim, kapımı çaldı aydınlık

Baygın gözlerimi aldı aydınlık

İçimde tıkandı, kaldı ayrılık

Bu aydınlık beni boğmak üzredir.

BEKLENEN

Ne hasta bekler sabahı

Ne taze ölüyü mezar.

Ne de şeytan, bir günahı

Seni beklediÄŸim kadar.

Geçti, istemem gelmeni

YokluÄŸunda buldum seni.

Bırak vehmimde gölgeni

Gelme, artık neye yarar?

BEKLEYEN

Sen, kaçan bir ürkek ceylansın dağda

Ben, peşine düşmüş bir canavarım!

İstersen dünyayı çağır imdada

Sen varsın dünyada, bir de ben varım!

Seni korkutacak geçtiğin yollar

Arkandan gelecek hep ayak sesim.

Sıkıp vücudunu belirsiz kollar

Enseni yakacak ateÅŸ nefesim.

Kimsesiz odanda kış geceleri

İçin ürperdiği demler beni an!

De ki: Odur sarsan pencereleri

De ki: Rüzgar değil, odur haykıran!

Göğsümden havaya kattığım zehir

Solduracak bir gül gibi ömrünü.

Kaçıp dolaşsan da sen, şehir şehir

Bana kalacaksın yine son günü.

Ölürsün... Kapanır yollar geriye

Ben mezarla sırdaş olur, beklerim.

Varılmaz hayale işaret diye

Toprağında bir taş olur, beklerim

ÇEK PERDEYİ

Evler döşemekti bendeki tasa

Yaptım, ettim, nöbet mezara geldi.

Yeter bana üç beş arşın bez olsa

Beklenmedik mallar pazara geldi.

Penceremde bir gün günlerden bir gün

Ses baygın, renk dalgın ve ışık süzgün.

Belirsiz bir semte insanlık sürgün

Çek perdeyi güneş nazara geldi.

GEL

Yüzün bir sebepsiz korkuyla uçuk

O gün başucuma karalarla gel.

Arkanda, çepçevre, kızıl bir ufuk

Tepende simsiyah kargalarla gel.

Elinden, dal gibi düşerken ümit

Ne bir hasret dinle, ne bir ah iÅŸit.

Bir yaprak ol, esen rüzgarlarla git

Kırık bir tekne ol, dalgalarla gel.

HATIRINA DÜŞECEĞİM

Kopkoyu bir sis içinde bir akşam

Hatırına düşeceğim belki,

Bir an ıslayacak yağmur yüzünü

Birden o tatlı demleri hatırlayacaksın.

Sonra sıcak yatağında uzun uzun

Ağlayacaksın ağlayacak.

Boğazında bir şeyler düğümlenecek

Ah yanımda olsaydı diyeceksin.

Tüm yıldızlar gülecek haline ay da göz kırpacak.

Ä°liklerine iÅŸleyecek bensizlik,

Kahrolacaksın.

Bir sigara tüttüreceksin ihtimal

Ufku seyredeceksin saatlerce.

Bir rüzgar kopçalayacak yüzünü,

Sonra hayalim gelecek karşına,

Bir şiirimi mırıldanacaksın

Hıçkıracaksın.

Gönlünden atamadığın gibi kafandan da

Silemeyeceksin beni, düşlerine gireceğim her gece.

İnce bir hüzün bürüyecek yüzünü,

Ve çırılçıplak gerçekleri o zaman

Anlayacaksın.

Sonra bir ÅŸeyler yazmak isteyeceksin

Kafan gibi kalemin de iÅŸlemeyecek.

Unutmak isteyeceksin herÅŸeyi,

Ama unutamayacaksın hiç bir şeyi,

Kıvranacaksın.

ÇOCUK

Annesi gül koklasa,ağzı gül kokan çocuk;

Ağaç içinde ağaç geliştiren tomurcuk...

Çocukta,uçurtmayla göğe çıkmaya gayret;

Karıncaya göz atsa 'niçin,nasıl?' ve hayret...

Fatihlik nimetinden yüzü bir nurlu mühür;

Biz akıl tutsağıyız,çocuktur ki asıl hür.

Allah diyor ki:'Geçti gazabımı rahmetim!'

Bir merhamet heykeli mahzun bakışlı yetim...

Bugün ağla çocuğum,yarın ağlayamazsın!

Şimdi anladığını,sonra anlayamazsın!

İnsanlık zincirinin ebediyet halkası;

Çocukların kalbinde işler zaman rakkası...

ANNEME MEKTUP

Ben bu gurbete ile düştüm düşeli,

Her gün biraz daha süzülmekteyim.

Her gece, içinde mermer döşeli,

Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.

Böylece bir lâhza kaldığım zaman,

Geceyi koynuma aldığım zaman,

Gözlerim kapanıp daldığım zaman,

Yeniden yollara düzülmekteyim.

Son günüm yaklaştı görünesiye,

Kalmadı bir adım yol ileriye;

Yüzünü görmeden ölürsem diye,

Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim.

UTANSIN

Tohum saç, bitmezse toprak utansın!

Hedefe varmayan mızrak utansın!

Hey gidi küheylan, koşmana bak sen!

Çatlarsan, doğuran kısrak utansın!

Eski çınar şimdi noel ağacı;

Dallarda iğreti yaprak utansın!

Ustada kalırsa bu öksüz yapı,

Onu sürdürmeyen çırak utansın!

Ölümden ilerde varış dediğin,

Geride ne varsa bırak utansın!

Ey binbir tanede solmayan tek renk;

Bayraklaşamıyorsan bayrak utansın!