SONRASI...

Bir türlü hiç bu kadar uzun olmadık

Hep ayakta, hep yanyana, hep bekleyiÅŸ;

Ama hiç yorulmadan, hiç yüksünmeden.

Suskun dakikalar ümitlerce geniş,

Gülümsemeler hayallerime katık

Ve kaçıncı fırsattır, hoyratca giden?

Bu en kısa uzun olmak, bu en kısa

Esnemeler dönük; çaresiz, yorgun.

En yeniden en uzağa bir kuş uçar,

Bencileyin kaçan fırsatlara vurgun;

Geri dönse, alınyazımı okusa

Bilsem artık, bu tükenmezlerde ne var?..

Aslında beklenmedik dar zamanlardır,

Bütün "keşke"lerden öç almaya durmuş

Özleyişleri, doyasıya emziren.

Eskimeyen "ah"lar ne: yeniden doÄŸuÅŸ.

Sonrası aşk; gözü kör, kulağı sağır

Ve ayrık otu gibi durmadan süren...

TÃœKENMEYEN

Bahar göklerinin iklimi sende,

Aglayişin, gülüverişin iyi,

Bu kaçinci kaçiş, "tüh!.." dedirtecek?

Bundan böyle, "gel" demeden gelsen de

Ömrümce içimi kurt kemirecek,

Gönlümden geçeni söylemek uzun,

Kop-koyu camlarin gölgelendigi

Gözlerimi, görebiliyor musun?

NE KI!..

Güneşli havalari sana verdim

Al götür. O, bensiz neye yararsa!

Bir başka dünyadan gelmişçesine

Beni böyle darma - dagin eden kim.

Eski dönemece girmişim yine

Takvimler kopmasin, saatler sussun.

Apaçik gönlüme, güvenin varsa

Çekinmeden, girebiliyor musun?

BELKI!..

Yaninda en yakin özleyişlerle

Yorulan benim, ama, kimdir yoran?

Bilseydin nasil da durgunlaÅŸirdin.

BakiÅŸlarindaki meneviÅŸlerle

Tükenmez sandigim sabri, taşirdin

Bütün sorularim bir yanda dursun:

Gözlerime girip - girip oturan

Ellerini, verebiliyor musun?

PEKI!..

HER ÅžEYDE SEN VARSIN

Bir karanfil, bir yâsemin, bir ıtır;

Bir yaprak üstünde parlayan damla,

Velhâsıl, her şiir seni anlatır.

İçim burkulur da o eski gamla,

Dudaklarım titrer, gözlerim dolar;

Ruha kurşun gibi çöken akşamla.

Sanırım ki bahçelerde sesin var,

Mehtap yine senin için doğacak,

Seni anlatacak bütün şarkılar...

Halbuki sen bir köşede en uzak

Hayâllere dalıp kalmışsın öyle,

Gözlerini kaldır, gözlerime bak:

Seni fazla sevmek günah mı söyle! ...

GECELEYİN ÇİÇEKLER

Geceleyin çiçekler daha bir güzel

Ve serin elleri, sıcacık gözleri diye dur...

Sana kim inanır ki, seni kim dinler,

Senin bol ışıkta, senin gündüzleri

Rahat göremediğini ne bilsinler,

Ne bilsinler çiçekleri sevdiğini?

O çiçekler ki geceleyin saksıda,

Geceleyin çiçekler saksıda diri

Karanfili, ortancası, yasemini.

Geceleyin çiçekler daha bir cömert,

Daha bir alımlı, daha bir kadınca diye dur...

En utangaç çağda görülen düş gibi

Geceleyin açılır sabahki gonca.

Her şey el yordamıyla bilinemez ki.

Yaprak yordamıyla, koku yordamıyla

Uzanır geceye bir asma gül; eski

Ve uzak bir dünyaya dökülmüş gibi.